Mia läwe hai on da Musel

Mia läwe hai on da Musel, dem schienste Fluß der Welt.
Mensch wat hon mir fir en Dusel, dat kannst de nit bezolle met Geld.
Un stieht us su manchesmoal och dat Wasser bes zom Hals
dat dauert joa och nur en Woch, drum gien mir net of die Walz.

1.Strophe:
Im summa scheint die Sunn, un et ist herrlich worm,
die Blohme blehn, und jed Woch es e Fest.
All feiere met, ob gruß, ob klan, ob raisch, ob orm,
un och noch laufend jede Menge Gäst.
Watt wells de also noch en su nem noch su ferne Land,
vastiehs kei Mensch un kost en Hauwe Geld
un Wasser es hai och, doa brouchs de kane Strand
Watt wells de also mie off dieser Welt.
Refrain:

2.Strophe:
Un Berje hon ma och en Hauwe rondnerim
zwar net so huh, doafia kimmt jeder roff.
Un Wain se trenge sät dä Dokda, wär net schlemm,
von ahna Flasch es noch kei Mensch besoff
Em Wenda honn ma dann die ganz gruß Attraktion
Venedig es en Klacks gähn häi dat Zell.
Die Musel nimmt dann on en riese Dimension,
un iwaschwemmt dann Zell ganz roasend schnell.
II: Refrain :II

3.Strophe:
Doch noa poar dach, dann es se widda ous der Stadt
un ruck zuck, es dann alles blitzeblank.
Doa wurd geschrubbt, gepotzt wie bäi na Meisterschaft
e souwa Zell es dann doafia da Dank.
Su es dat met der Musel, ähnlich met na Frau
unberechenbar un Lounigkeit,
ma broucht die zwa, dat wesse mia,
dat is doch kloar,doarim get es bäi us kei Traurigkeit.
Refrain